<< Back
Nagreen
W. E. G. Louw
Nagreen
Die reën skuifel deur die straat,
verby my venster, mensverlaat
Soos 'n trossie narsings wat verkwyn,
flikker die druppels teen my vensterruit
waar die geel straatlig daardeur skyn;
en voel die wind
met bleek vingers, soos 'n kind,
aan die swaar gordyn, wat plooi
in die lamplig, teer en droef papawerrooi.
